پلاژیاریسم چیست ؟ [ همه چیز در مورد سرقت ادبی ] ۱۴۰۲
پلاژياريسم چیست ؟ پلاژیاریسم یا همان تقلب و کلاهبرداری یا سرقت ادبی در کار تحقیقاتی، يکی از مشکلات جدي در دنيای علم است که باعث شده تا محققان بخش عمدهای از زمان خود را صرف کنند تا به دنبال روشهایی برای پیشگیری از آن باشند. در اینجا توضیح خواهیم داد که Plagiarism چیست!. عوامل مؤثر بر وقوع آن، اثرات منفی آن بر تحقیقات و نحوه پیشگیری از آن را نیز ذکر خواهیم کرد.
پلاجیاریسم یا سرقت ادبی می تواند یکی از دلایل رد شدن مقاله ای باشد که مدتها برایش زحمت کشیده اید.
در مورد نگارش آکادمیک چیست و نیز دلایل ردشدن مقاله در بلاگ وامو بیشتر بخوانید.
تعریف ساده پلاجیاریسم یا سرقت ادبی چیست؟
پلاژیاریسم چیست ؟ پلاژياريسم یا پلاجیاریسم (پلاجیاریزم) به طور کلی یعنی کپی کردن اطلاعات و نتایج پژوهشی دیگران بدون اجازه آنها که به معنای فریب دادن سایرین در مورد مالکیت ذهنی آن اطلاعات است. این معضل در طول تاریخ علم بارها رخ داده و محققان بسیاری به صورت دانسته یا ندانسته به دلیل پلاژياريسم در لیست سیاه قرار گرفته اند.
عوامل مؤثر در وقوع پلاژياريسم یا سرقت ادبی چیست؟
• کمبود دانش فنی و تخصصی
• عدم آگاهی از قوانین حقوقی و مالکیت فکری
• فشار روانی ویا فشارهای سازمانی برای دستیابی به نتیجه مطلوب
• اشتباه در نگارش منابع و تحلیل دادهها
پلاژياريسم در پایاننامهها و مقالات علمی دانشجویی میتواند منجر به مشکلاتی در دفاع از پایاننامه یا رسیدن به شغل مورد نظر شود. در سطح سازمانی هم برای یک محقق یا عضو هیات علمی، این امر میتواند منجر به از دست دادن اعتماد عمومی و کاهش سطح پذیرش تحقیقات بعدی شود.
برای پیشگیری از پلاژياريسم چه باید کرد؟
پس از پاسخ به سوال پلاژیاریسم چیست حال میخواهیم با راه های پیشگیری آن نیز رو به رو شویم . سه راه حل عمده برای پیشگیری از پلاژیاریسم وجود دارد:
• استفاده از نرمافزارهای تشخیص پلاژياريسم
• آشنایی با قوانین حقوقی و مالکیت فکری
• برگزاری کارگاههای آموزشی برای دانشجویان و محققان در خصوص پلاژياريسم
نرم افزارهای پیشگیری و تشخیص پلاژیاریسم چیست؟
برای جلوگیری از سرقت ادبی در مقالات علوم پزشکی، نویسندگان باید مطالب و استنادهای خود را با دقت بررسی کنند و همچنین از نرم افزارهایی که به شناسایی سرقت ادبی میپردازند،استفاده کنند.چندین نرمافزار برای شناسایی سرقت ادبی وجود دارد که در زیر اسامی برخی از آنها آورده شده است.
• Turnitin
• iThenticate
• Grammarly
• Plagiarism Checker X
• Copyscape
• DupliChecker
• Quetext
این نرمافزارها به صورت خودکار متون را با محتوای اینترنت و دیگر منابع مقایسه میکنند تا هر گونه تشابه را شناسایی کنند. البته باید توجه داشت که استفاده از این نرمافزارها برای شناسایی سرقت ادبی به تنهایی کافی نیست و نویسنده باید به صورت دقیق محتوای خود را بررسی کرده و نقل قولها و منابع خود را به درستی ذکر کند.
انواع سرقت ادبی در علوم پزشکی ( انواع پلاژیاریسم )
پلاژیاریسم چیست ؟ سرقت ادبی یا “plagiarism” به معنای استفاده از محتوا، ایده یا عبارات دیگران بدون اجازه و ذکر منبع است. در این قسمت در مورد انواع سرقت ادبی در علوم پزشکی توضیح می دهیم:
۱-کپی برداری از یک مقاله، کتاب یا سایر منابع بدون ذکر منبع: در این دسته از انواع سرقت ادبی سرقت ادبی، شخص محقق بخشی از یا کل یک مقاله، کتاب یا سایر منابع را بدون ذکر منبع، در مقاله یا کار تحقیقاتی خود استفاده میکنند.
۲- کپی برداری از سایر مقالات و یا کتابها: در این نوع سرقت ادبی، شخص، ایده مقالات محققین دیگر را به اسم خود ارائه می دهند.
۳- استفاده از تصاویر و جداول بدون ذکر منبع: در برخی مقالات، تصاویر و جداولی از دیگر منابع (مقالات و کتب) استفاده میشود که اگر منبع آن ذکر نشود یا بدون اجازه مولفان استفاده شود، سرقت ادبی به شمار میرود.
۴- تزویر یا تحریف یا falsification در مقالات: در برخی موارد، شخص یا شرکت، با استفاده از دادههای غلط یا تغییر دادن آنها، مقالهای را تهیه میکنند و آن را به عنوان مقالهای اصیل ارائه میدهند.
۵- چندقسمت کردن یک مقاله یا مقالات سالامی (salami slicing): در این نوع سرقت ادبی، شخص یک پژوهش را به چندین مقاله تقسیم کرده و هر یک را به عنوان یک پژوهش جداگانه ارائه می دهد.
در مقالات علوم پزشکی، سرقت ادبی میتواند شامل کپی برداری از مطالب دیگران بدون اجازه، تغییر دادن محتوای اصلی یک مقاله بدون اشاره به منبع، یا حتی ترجمه متنهای دیگران بدون ذکر منبع باشد.
سرقت ادبی هرگز قابل قبول نیست و در هیچ شرایطی توصیه نمیشود. هرگونه سرقت ادبی میتواند جریمه و عواقب حقوقی جدی داشته باشد و میتواند خسارات جبران ناپذیری برای شخص متضرر ایجاد کند. اما وقتی از نتایج داده های دیگران در مقاله خود استفاده می کنیم ممکن است تاحدی مشابهت نوشتاری وجود داشته باشد که معمولا تا زیر ۱۵ تا ۲۰ درصد از نظر مجلات مختلف قابل قبول است نه بیشتر.
بازهم تاکید میکنیم که در واقع هر مقاله ای باید مستقل از مقالات دیگر و کاملا منحصر بفرد نوشته شود. بنابراین میزان مشابهت مقاله چه با مقاله خود و چه با مقاله دیگران باید زیر ۲۰-۱۵ درصد باشد.
دیدگاهتان را بنویسید